«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Հայկական Դավթին ոչնչացնում են

Հայկական Դավթին ոչնչացնում են
11.11.2020 | 12:47

Ղարաբաղցի հայերի միջազգայնորեն չճանաչված հանրությանը սպառնում են զանգվածային հալածանքներ ու արյունոտ վրեժ ագրեսորից ադրբեջանցիների կողմից: Մեծ տերությունները չափազանց քիչ ջանքեր են գործադրում վատագույնը կանխելու համար՝ գրում է Անդրեաս Ռյուշը Neue Zürcher Zeitungում:

Երեքշաբթի գիշերը Հայաստանի՝ Արցախի Հանրապետության մոր, վարչապետը ստիպված էր համաձայնել խաղաղ լուծման տարածքային մասշտաբային կորուստներով: Որ Շուշիի անկումը հանգեցրեց այդքան ողբերգական շրջադարձի, երեք պատճառ ունի: Առաջին՝ քաղաքը տեղակայված է Լեռնային Ղարաբաղի մայրերակի վրա: Այստեղով է Հայաստան տանում միակ բարեկարգ ճանապարհը, որ հիմա կտրված է, և դա խանգարում է Ղարաբաղի պաշտպանների համալրմանը, որոնց շարքերում Հայաստանից շատ կամավորներ կան: Երկրորդ՝ Շուշին ռազմավարական կարևորություն ունեցող բարձունքի վրա է: Զարմանալի չէ, որ ինքնահռչակ հանրապետության նախագահը մի քանի օր առաջ ասում էր. «Ով տիրում է Շուշիին, նա տիրում է Ղարաբաղին»: Երրորդ՝ նախնական ենթադրությունը, որ ադրբեջանական զորքերը կարող են գրավել միայն դաշտավայրային տարածքները, իսկ լեռներում կանգ կառնեն փորձառու ղարաբաղցիների հակագրոհներից, պատրանք էր: Այս անգամ հայկական Դավիթը, որ քառորդ դար առաջ կարողացավ ադրբեջանցի Գողիաթին հաղթել, միանշանակ թույլ էր: Գողիաթը ոչ միայն վերականգնվել էր այն ժամանակվա ստորացումից, այլև ուժեղ զինվել և ստացել Թուրքիայի ու Սիրիայի թրքամետ վարձկանների աջակցությունը: Հիմա հայերին դիմակայում է ոչ թե բացահայտորեն շփոթված հակառակորդը, ինչպես այն ժամանակ, այլ սառնասիրտ թշնամին: Բաքվի վարչակարգը իր համար հայտնագործել է պատերազմ վարելու նոր տեխնոլոգիաներ և օգտագործում է մեծ թվով մահաբեր անօդաչուներ: Ադրբեջանցիներն ու նրանց թուրք դաշնակիցները հստակ հաշվարկել են, որ այս աշունը իդեալական պահ է հարվածի համար՝ որ ձեռնարկվի ավելին, քան բռնությունից հրաժարվելու ալարկոտ կոչերը, ԱՄՆ-ը չափազանց զբաղված էր նախընտրական արշավով, Եվրոպան՝ կորոնավիրուսի պանդեմիայով, Ռուսաստանը՝ Բելառուսի ճգնաժամով ու ներքին խնդիրներով: Ադրբեջանը ջանում է իր ագրեսիան արդարացնել նրանով, որ իբր միայն վերադարձնում է այն, ինչը ժամանակին Ադրբեջանական ՍՍՀ-ի մաս էր, որ ճանաչված է միջազգային իրավունքով: Սակայն Լեռնային Ղարաբաղի տարածքի, ուր ավանդաբար ապրել են հայեր, իրավական հավակնությունը չափազանց վիճահարույց է: Ցինիկ են նրանք, որ իբրև միջազգային իրավունքի փաստարկ՝ միաժամանակ օրեցօր ոտնահարում են այդ իրավունքը, խախտելով հրադադարի համաձայնագիրը, հրետակոծելով բնակելի շրջաններն ու օգտագործելով արգելված զենք ինչպես կասետային ռումբերը: Ռազմական իմաստով չարդարացված ռմբակոծության ենթարկելով Գյանջան, հայկական կողմը, նույնպես ռազմական հանցագործություն է գործել: Սական այս պատերազմը պարտադրել է ադրբեջանական կողմը: Ամոթալի է, եթե աշխարհը պարզապես հետևի՝ ինչպես է նավթային բռնապետությունը, որի շոշափուկները հասել են մինչև Շվեյցարիայում Socar-ի բենազալցակայաններ, հիմա փախուստի մատնում տասնյակ հազարավոր հայերի, էթնիկ զտումներ անում Ղարաբաղում ու ոչնչացնում այդ փոքրիկ հանրապետության ցանկացած ինքնատիպություն: Բարձր մակարդակի միջազգային նախաձեռնությունը, որի նպատակը կլինի արդար լուծման որոնումը, անհրաժեշտ է, ինչպես երբեք:
Անդրեաս Ռյուշ, Neue Zürcher Zeitung


Հ.Գ. Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը արդեն իսկ այդ բարձր մակարդակի միջազգային նախաձեռնությունը դրսևորել է, մնում է, որ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը կենդանության նշաններ ցույց տա և նվազագույնը հայտարարի, որ հանձնառու է շարունակել Լեռնային Ղարաբաղի կոնֆլիկտի կարգավորման բանակցությունները:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 11140

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ